Patiënt
opereren, betekent minder goed opgeleid worden. Dat kan nooit de bedoeling zijn geweest van de arbeidstijdenaanpassing. De Jonge Orde merkt ook dat ziekenhuizen verschillend omgaan met aios en anios. Riedijk: De werkweek van anios is in Nederland 38 uur. Anios zouden in beginsel niet aan onderwijsmomenten deelnemen. In de praktijk is die deelname er wel. Dat is maar goed ook, omdat anios ook kennis moeten opdoen om goede patintenzorg te kunnen verlenen. Nu worden ze in sommige ziekenhuizen voor maximaal 38 uur per week ingezet. We gaan onderzoeken of dit verschil tussen aios en anios in Nederland een probleem oplevert.
-
leeMtes
De Inspectie heeft niet gekeken naar hoe de uren worden
opgevuld die de aios niet meer werkt. Het is mogelijk dat
medisch specialisten en verpleegkundigen de leemtes
opvullen die de aios achterlaten. Ziekenhuizen moeten zelf de
gevolgen van het aanpassen van de roosters evalueren, vindt
de Inspectie. Projectleider Anita Hertogh: Het is wel
degelijk mogelijk om tegelijkertijd te voldoen aan het besluit en
ervoor te zorgen dat iedereen in het ziekenhuis een mooie
balans tussen werk en priv vindt. Als je heel goed kijkt hoe
mensen werken en personeel kan worden ingezet, kan dit
besluit ervoor zorgen dat iedereen erop vooruit gaat.
Dat de Inspectie de rust- en arbeidstijden van aios
nauwlettend in de gaten houdt, is precies wat de LVAG wil om de
positie van arts-assistenten te beschermen en de
patintveiligheid te waarborgen. De Jonge Orde wil niet op elke slak
zout leggen. Riedijk: Je moet ook kijken naar wat haalbaar
is. Niet iedere dienst kan precies eindigen op het moment
dat je aan je maximum aantal uren zit. Stelselmatige
overtredingen daarentegen, dat kan niet meer.
Grote overtredingen moeten worden beboet vindt De Jonge
Orde. Jurist Jongsma: We hebben een paar jaar geleden
tijdens de overgangsregeling roosters van aios beoordeeld en
een enqute gehouden en een aios-meldpunt ingericht. Aios
werden stelselmatig voor te veel uur ingedeeld. Het LVAG
adviseert om overtredingen te melden. Booij: Hoewel het
anoniem kan, zullen assistenten het nog steeds moeilijk
vinden, maar het is de enige manier om er iets aan te doen.
De Inspectie is zich ervan bewust dat ziekenhuizen een
cultuuromslag moeten maken. Dat constateerde de Inspectie al
in 2008. Een belangrijke belemmering voor het naleven van
de regels is de heersende cultuur van lange werkdagen horen
erbij. Het gebrek aan voldoende rust en de lange
werkweken leiden tot stress en gezondheidsklachten bij de
arts-assistenten. Projectleider Anita Hertogh: We hopen dat aios
zich steeds meer bewust worden van die cultuur en beseffen
dat zij hun eigen grenzen moeten aangeven. Als ze te veel
werken en te weinig rusten, gaat hun eigen pieper
onherroepelijk af.
Harts en collega geconsulteerd, want het was vier maanden na mijn
et begon met buikpijn en koorts. toch maar even mijn eigen huis
bevalling. Het leek mij een gynaecologisch probleem. Hij kan
echos maken, dus kijken we samen naar het scherm of er nog iets van
een placentarest te zien is. Dat lijkt ons al onwaarschijnlijk na zoveel
maanden, maar je weet nooit. Het onderzoek is echter nogal pijnlijk. zijn
conclusie is, dat het meer op een pID lijkt en hij me dus antibiotica voor
schrijven. Maar ik geef borstvoeding, probeer ik nog, kan het niet met
een kuurtje amoxicilline? Hij kijkt me fronsend aan. Je bent dan wel een
collega, maar dan zou ik je niet goed behandelen. Bedremmeld ga ik
akkoord, want hij heeft natuurlijk gelijk.
Met mijn recept voor twee verschillende antibiotica in de ene hand en de
MaxiCosi in de andere hand sta ik in de rij bij de apotheek. Ik voel het
zweet over mijn rug lopen en besluit er naproxen bij te kopen. o , maar
als u deze zware, kiest moet u eerst een vragenlijst invullen als u ze zon
der recept koopt, zegt de apothekersassistente heel terecht. Mijn benen
beginnen het bijna te begeven. Ik ben huisarts!, bijt ik haar toe. ze kijkt
naar mijn naam op het recept. Dan is het gelukkig goed en ze pakt de
doosjes in.
na twee dagen antibiotica, paracetamol en naproxen neemt de pijn alleen
maar toe. Ik loop krom van de pijn door het huis. Ik neem contact op met
de gynaecoloog. elk hobbeltje onderweg naar het ziekenhuis voel ik. Ver
voerspijn! De gynaecoloog vindt niet dat het een pID is en verwijst me
naar de chirurg. Op de spoedeisende hulp geven ze me morfine tegen de
pijn. na bloedonderzoek, echo en zelfs een Ctscan blijkt het toch ook
geen appendicitis te zijn. ze nemen me op en ik krijg intraveneus antibio
tica, misschien is het toch een PID. De morfine is bijna uitgewerkt. Ik
vraag de artsassistent of ik iets tegen de pijn mag. U heeft al paraceta
mol en diclofenac. Misschien een rare vraag, maar wat zou u erbij willen?
ze laat de beslissing aan mij. Heel prettig op zich, maar ik heb veel pijn en
kan nauwelijks nadenken. Doe maar iets hl sterks, zoemt het door
mijn hoofd. t ramadolletje?, zeg ik. Het helpt voldoende. na drie dagen
ga ik met pijnstilling naar huis (...truncated)