Patiënt

opereren, betekent minder goed opgeleid worden. Dat kan nooit de bedoeling zijn geweest van de arbeidstijdenaanpassing. De Jonge Orde merkt ook dat ziekenhuizen verschillend omgaan met aios en anios. Riedijk: De werkweek van anios is in Nederland 38 uur. Anios zouden in beginsel niet aan onderwijsmomenten deelnemen. In de praktijk is die deelname er wel. Dat is maar goed ook, omdat anios ook kennis moeten opdoen om goede patintenzorg te kunnen verlenen. Nu worden ze in sommige ziekenhuizen voor maximaal 38 uur per week ingezet. We gaan onderzoeken of dit verschil tussen aios en anios in Nederland een probleem oplevert. - leeMtes De Inspectie heeft niet gekeken naar hoe de uren worden opgevuld die de aios niet meer werkt. Het is mogelijk dat medisch specialisten en verpleegkundigen de leemtes opvullen die de aios achterlaten. Ziekenhuizen moeten zelf de gevolgen van het aanpassen van de roosters evalueren, vindt de Inspectie. Projectleider Anita Hertogh: Het is wel degelijk mogelijk om tegelijkertijd te voldoen aan het besluit en ervoor te zorgen dat iedereen in het ziekenhuis een mooie balans tussen werk en priv vindt. Als je heel goed kijkt hoe mensen werken en personeel kan worden ingezet, kan dit besluit ervoor zorgen dat iedereen erop vooruit gaat. Dat de Inspectie de rust- en arbeidstijden van aios nauwlettend in de gaten houdt, is precies wat de LVAG wil om de positie van arts-assistenten te beschermen en de patintveiligheid te waarborgen. De Jonge Orde wil niet op elke slak zout leggen. Riedijk: Je moet ook kijken naar wat haalbaar is. Niet iedere dienst kan precies eindigen op het moment dat je aan je maximum aantal uren zit. Stelselmatige overtredingen daarentegen, dat kan niet meer. Grote overtredingen moeten worden beboet vindt De Jonge Orde. Jurist Jongsma: We hebben een paar jaar geleden tijdens de overgangsregeling roosters van aios beoordeeld en een enqute gehouden en een aios-meldpunt ingericht. Aios werden stelselmatig voor te veel uur ingedeeld. Het LVAG adviseert om overtredingen te melden. Booij: Hoewel het anoniem kan, zullen assistenten het nog steeds moeilijk vinden, maar het is de enige manier om er iets aan te doen. De Inspectie is zich ervan bewust dat ziekenhuizen een cultuuromslag moeten maken. Dat constateerde de Inspectie al in 2008. Een belangrijke belemmering voor het naleven van de regels is de heersende cultuur van lange werkdagen horen erbij. Het gebrek aan voldoende rust en de lange werkweken leiden tot stress en gezondheidsklachten bij de arts-assistenten. Projectleider Anita Hertogh: We hopen dat aios zich steeds meer bewust worden van die cultuur en beseffen dat zij hun eigen grenzen moeten aangeven. Als ze te veel werken en te weinig rusten, gaat hun eigen pieper onherroepelijk af. Harts en collega geconsulteerd, want het was vier maanden na mijn et begon met buikpijn en koorts. toch maar even mijn eigen huis bevalling. Het leek mij een gynaecologisch probleem. Hij kan echos maken, dus kijken we samen naar het scherm of er nog iets van een placentarest te zien is. Dat lijkt ons al onwaarschijnlijk na zoveel maanden, maar je weet nooit. Het onderzoek is echter nogal pijnlijk. zijn conclusie is, dat het meer op een pID lijkt en hij me dus antibiotica voor schrijven. Maar ik geef borstvoeding, probeer ik nog, kan het niet met een kuurtje amoxicilline? Hij kijkt me fronsend aan. Je bent dan wel een collega, maar dan zou ik je niet goed behandelen. Bedremmeld ga ik akkoord, want hij heeft natuurlijk gelijk. Met mijn recept voor twee verschillende antibiotica in de ene hand en de MaxiCosi in de andere hand sta ik in de rij bij de apotheek. Ik voel het zweet over mijn rug lopen en besluit er naproxen bij te kopen. o , maar als u deze zware, kiest moet u eerst een vragenlijst invullen als u ze zon der recept koopt, zegt de apothekersassistente heel terecht. Mijn benen beginnen het bijna te begeven. Ik ben huisarts!, bijt ik haar toe. ze kijkt naar mijn naam op het recept. Dan is het gelukkig goed en ze pakt de doosjes in. na twee dagen antibiotica, paracetamol en naproxen neemt de pijn alleen maar toe. Ik loop krom van de pijn door het huis. Ik neem contact op met de gynaecoloog. elk hobbeltje onderweg naar het ziekenhuis voel ik. Ver voerspijn! De gynaecoloog vindt niet dat het een pID is en verwijst me naar de chirurg. Op de spoedeisende hulp geven ze me morfine tegen de pijn. na bloedonderzoek, echo en zelfs een Ctscan blijkt het toch ook geen appendicitis te zijn. ze nemen me op en ik krijg intraveneus antibio tica, misschien is het toch een PID. De morfine is bijna uitgewerkt. Ik vraag de artsassistent of ik iets tegen de pijn mag. U heeft al paraceta mol en diclofenac. Misschien een rare vraag, maar wat zou u erbij willen? ze laat de beslissing aan mij. Heel prettig op zich, maar ik heb veel pijn en kan nauwelijks nadenken. Doe maar iets hl sterks, zoemt het door mijn hoofd. t ramadolletje?, zeg ik. Het helpt voldoende. na drie dagen ga ik met pijnstilling naar huis (...truncated)