Dementie door de ogen van een kind De animatiefilm ‘Bomma’

Denkbeeld, Apr 2011

Marian Claeys

A PDF file should load here. If you do not see its contents the file may be temporarily unavailable at the journal website or you do not have a PDF plug-in installed and enabled in your browser.

Alternatively, you can download the file locally and open with any standalone PDF reader:

http://link.springer.com/content/pdf/10.1007%2Fs12428-011-0022-9.pdf

Dementie door de ogen van een kind De animatiefilm ‘Bomma’

In deze rubriek vestigt DEnKBEELD de aandacht op interessante projecten die de kwaliteit van de zorg kunnen verbeteren en navolging verdienen. - door Marian Claeys Kinderen van de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten te Roeselare maakten in het plaatselijke woonzorgcentrum Ter Berken een animatiefilmpje van enkele minuten. In dit filmpje, met als titel Bomma, laten zij zien hoe ze vol respect kijken naar iemand met dementie. Zo vertelt het meisje in de film over haar bomma Christine: Ze haalde al haar herinneringen dooreen. Net alsof in haar hoofd een boekenkast met al haar herinneringen opengevallen was en de boeken rommelig door elkaar lagen. Ze konden niet meer geordend worden. Het initiatief past binnen het kader van het project Dementie op de kaart in Roeselare. Dit grote project waarin een aantal organisaties samenwerken, is ontstaan naar aanleiding van het idee van de dementievriendelijke gemeente (zie DENKBEELD, 2010/4). Het doel is om dementie op een positieve manier in beeld te brengen en bespreekbaar te maken bij alle generaties van de Roeselaarse bevolking. The making of Bomma Bij hun eerste bezoek aan het woonzorgcentrum kreeg de klas jonge kunstenaars (negen tot twaalf jaar) eerst een woordje uitleg over dementie. Daarna gingen de kinderen samen met de bewoners knutselen om zo de band al doende op te bouwen. Dit eerste contact liep verrassend vlot en bij de nabespreking bleek het enthousiasme om terug te komen en een filmpje te maken erg groot. Ieder kind maakte een eigen kort animatiefilmpje, waaraan maandenlang werd gewerkt. Daarna verwerkte leerkracht en beeldend kunstenaar Evelyn Verschoore, zelf ook vertrouwd met de thematiek van dementie, deze in een compilatie. Het uiteindelijke resultaat is Bomma: het eerlijke en aangrijpende verhaal van een meisje dat een grootmoeder heeft met dementie. Als afsluiter van het project kwamen de kinderen samen met enkele bewoners knutselen in herinneringshuis Toendertijd. Dit was opnieuw een prachtige ontmoeting tussen jong en oud, zonder drempels, waarbij de dementie van de bewoners op geen enkele manier spelbreker was in het contact. De kinderen lieten alle filmpjes zien die ze in het voorbije schooljaar hadden gemaakt. Als slot mochten ze samen met de bewoners hun ouders verwelkomen voor een hapje en een drankje. Dit schooljaar heeft het project een vervolg gekregen en kwam er een tweede klas van de academie om met bewoners hoeden te maken en iets rond reminiscentie te doen Kinderen knutselen met ouderen: contact verzekerd. Foto: WZC Ter Berken Waarom doen? Het filmpje was geen doel op zich, het ging om de boodschap: de meerwaarde laten zien van het contact tussen kinderen en personen met dementie. Vaak merken we dat families in de beginperiode van het verblijf in het woonzorgcentrum de neiging hebben kinderen weg te houden uit de woonkamer waar mensen met dementie verblijven. Volwassenen willen kinderen beschermen, hen de confrontatie met dementie besparen. Daartegenover willen wij duidelijk maken dat deze intergenerationele contacten juist zeer waardevol zijn en veel spontaner verlopen dan bij volwassenen. Beide partijen beleven plezier aan het samen dingen doen en al vrij vlug ontstaan er stimulerende interacties: de oma of opa die mee helpt kiezen welke de mooiste kleur is, kinderen die spontaan beginnen te vertellen over hun hond of over de balletschool Bij het allereerste contact zorg je uiteraard dat de kinderen wat voorbereid zijn en dat er begeleiding is tijdens de eerste kennismaking, maar verschillende kinderen vinden heel snel hun weg naar het hart van de bewoner. De kinderen zijn behulpzaam tegenover de oudere en deze aanvaardt de hulp van het kind graag. Ook merken we dat het contact met kinderen de alertheid stimuleert, zelfs bij mensen bij wie de dementie al verder is voortgeschreden. Met Bomma gaan we nu de boer op. We gebruiken de animatiefilm als opening bij het positieve verhaal dat we brengen naar de buitenwereld: in scholen, in verenigingen, bij mantelzorgers en bij professionals. Marian Claeys is directeur van woonzorgcentrum Ter Berken te Roeselare. Voor meer informatie: . (...truncated)


This is a preview of a remote PDF: http://link.springer.com/content/pdf/10.1007%2Fs12428-011-0022-9.pdf

Marian Claeys. Dementie door de ogen van een kind De animatiefilm ‘Bomma’, Denkbeeld, 2011, pp. 21, Volume 23, Issue 2, DOI: 10.1007/s12428-011-0022-9