A PDF file should load here. If you do not see its contents
the file may be temporarily unavailable at the journal website
or you do not have a PDF plug-in installed and enabled in your browser.
Alternatively, you can download the file locally and open with any standalone PDF reader:
https://link.springer.com/content/pdf/10.1007%2Fs12428-016-0068-9.pdf
Thuis
Gezondheidswetenschapper Marijke van Haeften-van Dijk onderzocht voor haar promotie onder meer de meerwaarde van het omvormen van traditionele dagbehandeling in het verpleeghuis naar een laagdrempelige vorm met mantelzorgondersteuning in de wijk. Mensen met dementie die zo'n laagdrempelige dagbehandeling bezochten, vertoonden na zes maanden minder gedrags- en stemmingsproblemen dan deelnemers aan dagbehandeling in het verpleeghuis. En mantelzorgers die bij aanvang moeite hadden met hun zorgtaken, voelden zich in de laagdrempelige groep minder belast door gedragsproblemen van hun naaste. Ook waren zowel de deelnemers als hun mantelzorgers tevredener over de dagbehandeling als deze laagdrempelig werd aangeboden. Meer informatie: www.expertisecentrummantelzorg.nl (kijk onder 'actueel/nieuws').
-
Meer doen met
muziektherapie
Muziektherapie kan
een heilzaam effect
hebben op mensen
met dementie, maar de
mogelijkheden ervan
worden nog
onvoldoende benut.
Enerzijds doordat
innovaties erg versnipperd
plaatsvinden en
anderzijds doordat
muziekinterventies nog niet beschikbaar zijn voor
thuiswonende mensen met dementie. Dit
constateert een projectgroep gevormd door onder meer
de Nederlandse Vereniging voor Muziektherapie
en VitaValley. Met het project ‘Dementie en
Muziektherapie’ willen de initiatiefnemers bereiken
dat innovaties op het gebied van muziektherapie
breed beschikbaar komen voor mensen met
dementie, zowel in zorginstellingen als in de
thuissituatie. Meer informatie: www.vitavalley.nl (kijk
onder ‘zorginnovatie thema Proces & Beleving’).
Dzomer
stone afgelopen
den de
kranten vol met
artikelen over de
kwaliteit van de
verpleeghuiszorg in
Nederland. Aanleiding was
de publicatie van de
zogenoemde ‘zwarte lijst’ door de
Inspectie voor de
Gezondheidszorg. Op die lijst stonden de
namen van verpleeghuizen die
ondermaats zouden presteren.
Bestuurders, professionals,
hoogleraren ouderenzorg:
iedereen vond er wat van.
Zo ook Hieke de Zeeuw,
directeur van een woonzorgcentrum.
Zij schreef, in dagblad Trouw,
over de zorg die ze samen met
broer en zus, buren en een
thuiszorgteam aan haar
86-jarige moeder verleende. Zo
kon moeder tot haar dood in
haar vertrouwde omgeving
blijven. Maar wanneer de inspectie
langs zou zijn gekomen, zou het
‘thuis’ van haar moeder acuut
op de zwarte lijst zijn beland,
aldus Hieke de Zeeuw. Sterker
nog, het zou gesloten worden:
een tafel vol aangebroken
medicijnstrips en morfinepleisters,
bedhekken die omhoog staan…
Haar stuk eindigt met de
woorden: ‘Blijmoedig veegde ik de
volgende ochtend wat resten
van de fijngemalen oxazepam,
vermengd met broodkruimels,
van het aanrecht. Goed dat de
inspectie er die ochtend niet
was. Onze
nachtverpleegkundige lag waarschijnlijk al
heerlijk te slapen. In de
verpleeghuizen
van de zwarte lijst
werd die ochtend
nog druk
gerapporteerd.’
Voor veel ouderen
en zieken is het helaas
niet mogelijk om zoals de
moeder van Hieke de Zeeuw
altijd thuis te blijven wonen.
Bijvoorbeeld omdat ze geen
kinderen hebben of omdat hun
partner is overleden. Of omdat
de zorg te zwaar is geworden
doordat de persoon met
dementie geen tel meer alleen
kan zijn. Hoe prettig is het dan
dat er verpleeghuizen bestaan.
Verpleeghuizen waar de teams
proberen het zoveel als
mogelijk op thuis te laten lijken en
waar ze tegelijkertijd weet
hebben van ziekten en medicijnen.
En waar iemand soms, ook al
wilde hij of zij er aanvankelijk
onder geen beding naartoe, na
een paar weken blijkt te zijn
opgeleefd. Zodat de familie zich
langzamerhand een beetje
opgelucht kan gaan voelen.
En als de inspectie dan ook
nog zou zeggen dat er niet meer
gerapporteerd hoeft te worden,
omdat zoiets zonde is van de
tijd? Dat ze er zonder al die
rapportages ook wel op
vertrouwen dat er goede zorg wordt
geleverd? En dat ze het, als ze
het dan toch willen controleren,
gewoon aan de bewoners, de
familieleden en de
verzorgenden zullen vragen? Zou dat niet
mooi zijn?! (...truncated)