Thuis

Denkbeeld, Oct 2016

De afgelopen zomer stonden de kranten vol met artikelen over de kwaliteit van de verpleeghuiszorg in Nederland. Aanleiding was de publicatie van de zogenoemde ‘zwarte lijst’ door de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Op die lijst stonden de namen van verpleeghuizen die ondermaats zouden presteren.

A PDF file should load here. If you do not see its contents the file may be temporarily unavailable at the journal website or you do not have a PDF plug-in installed and enabled in your browser.

Alternatively, you can download the file locally and open with any standalone PDF reader:

https://link.springer.com/content/pdf/10.1007%2Fs12428-016-0068-9.pdf

Thuis

Gezondheidswetenschapper Marijke van Haeften-van Dijk onderzocht voor haar promotie onder meer de meerwaarde van het omvormen van traditionele dagbehandeling in het verpleeghuis naar een laagdrempelige vorm met mantelzorgondersteuning in de wijk. Mensen met dementie die zo'n laagdrempelige dagbehandeling bezochten, vertoonden na zes maanden minder gedrags- en stemmingsproblemen dan deelnemers aan dagbehandeling in het verpleeghuis. En mantelzorgers die bij aanvang moeite hadden met hun zorgtaken, voelden zich in de laagdrempelige groep minder belast door gedragsproblemen van hun naaste. Ook waren zowel de deelnemers als hun mantelzorgers tevredener over de dagbehandeling als deze laagdrempelig werd aangeboden. Meer informatie: www.expertisecentrummantelzorg.nl (kijk onder 'actueel/nieuws'). - Meer doen met muziektherapie Muziektherapie kan een heilzaam effect hebben op mensen met dementie, maar de mogelijkheden ervan worden nog onvoldoende benut. Enerzijds doordat innovaties erg versnipperd plaatsvinden en anderzijds doordat muziekinterventies nog niet beschikbaar zijn voor thuiswonende mensen met dementie. Dit constateert een projectgroep gevormd door onder meer de Nederlandse Vereniging voor Muziektherapie en VitaValley. Met het project ‘Dementie en Muziektherapie’ willen de initiatiefnemers bereiken dat innovaties op het gebied van muziektherapie breed beschikbaar komen voor mensen met dementie, zowel in zorginstellingen als in de thuissituatie. Meer informatie: www.vitavalley.nl (kijk onder ‘zorginnovatie thema Proces & Beleving’). Dzomer stone afgelopen den de kranten vol met artikelen over de kwaliteit van de verpleeghuiszorg in Nederland. Aanleiding was de publicatie van de zogenoemde ‘zwarte lijst’ door de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Op die lijst stonden de namen van verpleeghuizen die ondermaats zouden presteren. Bestuurders, professionals, hoogleraren ouderenzorg: iedereen vond er wat van. Zo ook Hieke de Zeeuw, directeur van een woonzorgcentrum. Zij schreef, in dagblad Trouw, over de zorg die ze samen met broer en zus, buren en een thuiszorgteam aan haar 86-jarige moeder verleende. Zo kon moeder tot haar dood in haar vertrouwde omgeving blijven. Maar wanneer de inspectie langs zou zijn gekomen, zou het ‘thuis’ van haar moeder acuut op de zwarte lijst zijn beland, aldus Hieke de Zeeuw. Sterker nog, het zou gesloten worden: een tafel vol aangebroken medicijnstrips en morfinepleisters, bedhekken die omhoog staan… Haar stuk eindigt met de woorden: ‘Blijmoedig veegde ik de volgende ochtend wat resten van de fijngemalen oxazepam, vermengd met broodkruimels, van het aanrecht. Goed dat de inspectie er die ochtend niet was. Onze nachtverpleegkundige lag waarschijnlijk al heerlijk te slapen. In de verpleeghuizen van de zwarte lijst werd die ochtend nog druk gerapporteerd.’ Voor veel ouderen en zieken is het helaas niet mogelijk om zoals de moeder van Hieke de Zeeuw altijd thuis te blijven wonen. Bijvoorbeeld omdat ze geen kinderen hebben of omdat hun partner is overleden. Of omdat de zorg te zwaar is geworden doordat de persoon met dementie geen tel meer alleen kan zijn. Hoe prettig is het dan dat er verpleeghuizen bestaan. Verpleeghuizen waar de teams proberen het zoveel als mogelijk op thuis te laten lijken en waar ze tegelijkertijd weet hebben van ziekten en medicijnen. En waar iemand soms, ook al wilde hij of zij er aanvankelijk onder geen beding naartoe, na een paar weken blijkt te zijn opgeleefd. Zodat de familie zich langzamerhand een beetje opgelucht kan gaan voelen. En als de inspectie dan ook nog zou zeggen dat er niet meer gerapporteerd hoeft te worden, omdat zoiets zonde is van de tijd? Dat ze er zonder al die rapportages ook wel op vertrouwen dat er goede zorg wordt geleverd? En dat ze het, als ze het dan toch willen controleren, gewoon aan de bewoners, de familieleden en de verzorgenden zullen vragen? Zou dat niet mooi zijn?! (...truncated)


This is a preview of a remote PDF: https://link.springer.com/content/pdf/10.1007%2Fs12428-016-0068-9.pdf

Leny van Dalen. Thuis, Denkbeeld, 2016, pp. 5, Volume 28, Issue 5, DOI: 10.1007/s12428-016-0068-9